zielona herbata

zaparzanie

Orginalny zestaw do takiej herbatki to czajniczek oraz 5 kamionkowych czarek , tradycyjnie wypija się ja na 3 łyżki. Podczas picia tradycja nakazuje głośno siorbać ;) aby gospadarz wiedział że napój nam smakuje :)

Przy parzeniu herbaty  obowiązuje reguła : herbata odda wszystko co w niej tkwi,jeśli otrzyma wszystko czego potrzebuje :)

Do przygotowania filiżanki napoju wystarczy jedna mała łyżeczka zielonej herbaty. W przypadku herbat o wysokiej jakości, jak Gyokuro, można użyć więcej listków. Temperatura parzenia waha się w zależności od rodzaju zielonej herbaty, ale najczęściej jest to między 80 °C a 90 °C, a czas parzenia powinien wynosić od 2 do 3 minut. Najniższa temperatura zaparzania nie powinna być niższa niż 60 °C do 65 °C, a najkrótszy czas parzenia nie powinien być krótszy niż 30 sekund. Generalnie, im lepsza jakość liści, tym krótszy czas zaparzania. Zaparzanie zbyt gorącą wodą lub zbyt długie parzenie będzie skutkowało gorzkim smakiem. Liście wysokiej jakości można parzyć dwu- lub trzykrotnie. Według chińskich znawców po pierwszym zaparzeniu (w temperaturze ok. 90 stopni) herbatę należy wylać, i wypić dopiero drugą, parzoną w temperaturze około 60-85 stopni. Mówi się bowiem, że pierwsze zaparzenie obmywa liście z wszelkich toksyn, które znajdują się na bądź wydobywają z ich powierzchni.

historia

Zieloną herbatę zaczęto spożywać w Chinach, ok. 4000 lat temu. Była ona używana jako tradycyjne lekarstwo w Chinach, Japonii, Indiach i Tajlandii. Stosowana przy większości dolegliwości, a także przy tamowaniu krwawienia, kontroli temperatury ciała oraz wspomaganiu trawienia.
W roku 1191 mnich buddyjski Eisai napisał Kissa Yojoki (Księgę Herbaty), w której przedstawił pozytywny wpływ zielonej herbaty na pięć najważniejszych ludzkich organów, zwłaszcza na serce. Napisał, że picie zielonej herbaty zaspokaja pragnienie i wspomaga usuwanie efektów picia alkoholu; działa stymulacyjnie; pomaga przy problemach trawiennych oraz w leczeniu choroby beri-beri; zapobiega zmęczeniu; działa moczopędnie.
W części pierwszej opisał kształt liścia i pąków herbaty oraz metodę jej uprawy i przetwarzania. W części drugiej księga zajmuje się tym, jak stosować zieloną herbatę przy poszczególnych dolegliwościach.